■ لبخند خد ا بخش عمومی

لوئیز زنی بود با لباسهای کهنه و مندرس و نگاهی مغموم.

وارد خواروبار فروشی محله شد . با خجالت از صاحب مغازه خواست کمی خوار و بار به او بدهد. به نرمی گفت : شوهرش بیمار است و نمی تواند کار کند و شش بچه اش بی غذا مانده اند.

جان لانگ هاوس ، صاحب مغازه ، به او اعتنایی نکرد و خواست اورا بیرون کند. زن نیازمند در حالی که اصرار می کرد ، گفت : آقا شمارا به خدا به محض اینکه بتوانم پولتان را می آورم.

جان گفت : نسیه نمی دهم.

مشتری دیگری که کنار پیشخوان ایستاده بود و گفت و گوی آن دو را می شنید ، به مغازه دار گفت : خرید این خانم با من . خوار و بار فروش با اکراه گفت : لازم نیست خودم می دهم. لیست خریدت کجاست ؟

لوئیز گفت : اینجاست .

جان گفت : لیستت رو بذار روی ترازو به اندازه وزنش هر چه میخوای ببر. لوئیز با خجالت ، یک لحظه مکث کرد . از کیفش تکه کاغذی درآورد و رویش چیزی نوشت و روی کفه ی ترازو گذاشت.

و ....

همه با تعجب دیدند کفه ترازو پایین رفت.

مغازه دار باورش نشد.

مشتری از سر رضایت خندید.

جان با ناباوری ، به گذاشتن جنس در کفه ی دیگر ترازو کرد. کفه ترازو برابر نشد.آنقدر گذاشت تا کفه ها برابر شدند.

در این هنگام ، خوار و بار فروش ، با تعجب و دلخوری ، تکه کاغذ را برداشت تا ببیند روی آن چه نوشته شده است.

کاغذ ....

کاغذ لیست خرید نبود . دعای زن بود که نوشته بود : « ای خدای عزیزم ! تو از نیاز من باخبری . خودت آن را برآورده ساز.»

مغازه دار با بهت ، جنس ها را به لوئیز داد و همان جا ساکت و متحیر ، خشکش زد.

لوئیز خداحافظی کرد و رفت.

مشتری ، یک اسکناس پنجاه دلاری به جان داد و گفت : تا آخرین پنی اش می ارزید.فقط اوست که میداند وزن دعای پاک و خالص چقدر است.

دعا،بهترین هدیه رایگانی است

که می توان به هر کسی هدیه داد و پاداش برد