عادت کرده ایم، هر جا فرمی پر می کنیم وقتی سوال شده فرزند؟ نام پدرمان رابنویسیم اصلا، به طور کلی وقتی خودمون را معرفی می کنیم می گوییم، فلانی فرزند........ و نام پدرمان را می آوریم.
انشاالله هر کس پدرش در قید حیات است خدا برایش نگهداردش وهر کس هم نعمت پدر داشتن را از دست داده خدا پدرش را بیامرزد. اما براستی ما فقط فرزند پدرانمانیم که هر کجا سوال می شود اینگونه پاسخ می دهیم.
چند روز پیش در یکی از سایتها عکسی از سنگ قبر دکتر حسنحبیبی ( رییس فقید فرهنگستان علوم ، معاون اول دولت آقای هاشمی و دولت اول آقای خاتمی ) دیدم ، خیلی مرا به فکر برد. در روی سنگ قبر در کنار نام پدر نام مادرش راهم آورده. ای کاش این موضوع نهادینه می شد. نه فقط برای سنگ قبرهایمان، تجدیدنظری می کردیم و در هزاران فرمی که روزانه به عنوان اطلاعات شخصی تکمیل می کنیم. جایی هم برای آنان که ادعا می کنیم بهشت زیر پایشان است پیش بینی کنیم.
یادمانباشد ، مادران گوهرهای ناب و دست نیافتنیند
